En toen liep ik vast. Het is gewoon ontzettend onhandig, van die grote lappen badstof. Je ziet niet goed waar je blijft met naaien en overal laat je sporen van kleine korrels badstof achter. Ik moest mezelf er echt toe zetten om af en toe een stukje te doen. En ik mocht van mezelf ook niet aan iets nieuws beginnen voordat hij af was, anders zou het er nooit meer van komen.
Ondertussen was ik ook nog druk met andere dingen op de dagen waarop ik normaal gesproken veel naaitijd heb, dus de omstandigheden werkten ook nog niet echt mee. Er kwam niet veel meer uit mijn handen.
Maar gisteren was het dan eindelijk zo ver. De strikband werd omgezoomd en de lussen aangezet (ook weer zo'n verschrikkelijke klus, want zo'n badjas weegt nogal veel en dat moet je dan bijna in zijn geheel rondom je machine draperen).
Van het resultaat maakte ik maar één foto. Op de paspop, want een selfie maken waarop de jas te zien is, is onmogelijk.
Man, wat ben ik blij dat dit project erop zit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten